Կար -չկար մի դդում կար: Այդ դդումը կախարդական էր։ Նա վաճառվում էր։ Նա ուներ աչքեր, քիթ, բերան, ոտքեր, ձեռքեր։ Նրան եկավ մեկը գնեց։ Այդ մարդը դդմի ընկերն էր, բայց դդումը շատ չար էր։ Այդ մարդը մի օր դդմին ասաց։
-Լսի՞ր , ես տեղ եմ գնում , կլինի՞ դու տան գործերը անես։
-Այո, կանեմ
-Դե, լավ, ես գնամ։
ԵՎ դդումը անընդհատ չէր անում իր պարտականությունները, և այդպես շարունակ, և մարդը արդեն հոգնում է դդումից և նրան դուրս է շպրտում։ ԵՎ դդումը հետ է վերադառնում խանութ։ Նա պատմում է իր գլխի եկածը, թե ինչու են դդմին հետ տվել։ ԵՎ այնտեղից էլ են դուրս շպրտում։ Քանի որ այդ մոռացկոտ դդմին աընդատ չէին սիրի և անընդատ կբերեին և հետ կտային։
